به خدا قسم فاطمه (سلام الله علیها) بعد از وفات پدرش (ص) هرگز خنده ای از او دیده نشد و از علی ابن ابیطالب (ع) روایت شده که فرمود : همانا فاطمه دختر رسول خدا (ص) به طرف قبر پدرش رسول خدا (ص) رفت و بر سر قبر ایستاد و گریه کرد و سپس یک مشت از خاک قبر را برداشت و بر چشم و صورت خود مالیده و این شعر را شروع به خواندن کرد :

هر گاه او را میبینم بیاد می آورم که بعد از من با او چه رفتاری می شود

و همانند این است که من با او هستم و می نگرم که اهانت وارد خانه اش شده و حرمتش هتک گردیده و حقش غصب شده و ارثش گرفته شده است پهلویش شکسته و جنینش سقط شده است.

این در حالی است که مرا به اندوه می خواند (یا محمداه) ولی جواب داده نمی شود و کمک می خواهد و کسی او را یاری نمی دهد